Wilders, het koffertje en de FIOD en bloedcentjes van de joden.
Het was de week van de PVV. Maandag verpestten Marcial Hernandez en Wim Kortenoeven de presentatie van het verkiezingsprogramma door aansluitend uit de fractie te stappen. Vervolgens liepen de heren afgelopen week leeg bij menig medium. Het leverde weinig tot geen onthullende feiten op. Klotskop Dion Graus heeft last van woedeaanvallen (Goh). Wilders werkt met een politbureau, oude getrouwen maken de dienst uit (Poeh hé). Het persbeleid bij de PVV is strak georganiseerd (Jeetje). Tijdens een uitje in de Efteling ging Geert tien keer in de attractie Droomvlucht (Now we’re talking!). De voorliefde van Wilders voor elfen- en trollenrijken hadden we gemist, de rest stond twee jaar geleden al in HP/De Tijd. Die undercoveractie in HP was opzienbarend om twee redenen. Ten eerste bleek het kinderlijk eenvoudig de werkplek van de best beveiligde politicus te infiltreren. Daarnaast gaf het een boeiend kijkje in de meest gesloten partij van Nederland. Maar er was ook teleurstelling. Het Horst Wessel-lied werd niet bij aanvang van de fractievergadering aangeheven, Wilders bleek niet stiekem bezig met een gewapende machtsovername en ook de fractie platlopende Mossad-agenten ontbraken.
Tegenstanders van de PVV zijn toen en afgelopen week dus geen steek opgeschoten. Het reeds bekende beeld werd slechts bevestigd: de PVV is een ondemocratisch geleide partij die in het teken staat van de Grote Leider. Hernandez en Kortenoeven leken er deze week op uit de PVV flink te willen beschadigen. Die missie is mislukt. Henk en Ingrid malen er niet om. Die hebben zich al eerder de affaires van de Brievenbuspisser, de Kopstootgever en de Pornobaron laten welgevallen. Dit kan er ook nog wel bij.
En Henk en Ingrid hebben volledig gelijk. De PVV is een unieke partij, de enige in zijn soort. Geert Wilders is van het spul waar winnaars van gemaakt worden, net zoals Emile Roemer. Op populistische wijze weet hij de onvrede bij het volk te verwoorden. Dat hij weinig of geen oplossingen biedt doet er niet toe. De mensen zijn boos en willen dan graag iemand zien die hun woede deelt. Dat is niet de schuld van Wilders - de juiste man op de juiste plek op het juiste moment – maar van de middenpartijen die tien jaar na Fortuyn nog steeds moeite hebben om aansluiting bij de samenleving te vinden. Ook al lijkt het erop dat Diederik Samsom in dat opzicht nu vorderingen aan het maken is. Of u nou voor of tegen de kale sociaal-democraat bent; Didi staat voor hoop en optimisme.
Wilders wint altijd. Maar heeft hij dan geen enkele zwakheid, is hij écht onoverwinnelijk? Nu ja, er is dus één puntje. Vorige week repte PVV-dissident Hero Brinkman in NRC Handelsblad over een koffertje met 75.000 dollar. Vanuit de VS, voor Wilders. “Waar dacht je dat ik Moszkowicz van kon betalen?” schijnt Wilders gezegd te hebben. Laat er nou net een onderzoek gaande zijn naar Moszkowicz wegens dubieuze contante betalingen. Ook naar de periode dat hij Wilders verdedigde in het ‘haatzaai-proces’.
Het is niet verboden om met tienduizenden dollars de Europese Unie binnen te vliegen. Wel is men verplicht om bedragen boven de tienduizend dollar te melden bij de douane. De kans is klein dat Wilders zo stom is geweest om het koffertje zélf mee te nemen uit de VS. Het afbreukrisico is te groot. Dat zou de voortdurend op Wilders’ lip zittende DKDB’ers ook in een kwaad daglicht stellen. Ambtenaren die meehelpen aan geldsmokkel, dat zijn de betere koppen in de krant, nietwaar? Enfin, als Henk en Ingrid ergens niet van houden dan is het gerommel met geld. Het stel is namelijk wars van graaiers.
Het ministerie van Financiën houdt zich op de vlakte over de kwestie. Volgens artikel 67 van de Algemene Wet Rijksbelastingen mag het niets zeggen, aldus een voorlichter die ik deze week sprak. Maar het schuurt, hield ik hem vervolgens voor. Een politicus vertelt een verhaal in een landelijke krant over een koffertje met 75.000 dollar. Dat koffertje komt volgens hem terecht bij een politieke partij waar hij op dat moment Kamerlid van is. Betrokken politicus vertelt vervolgens dat hij dat geld nooit meer heeft teruggezien in de interne financiële verslaggeving van die partij waar hij vanuit een partijfunctie inzicht in had. Wel denkt hij te weten waar dat geld terecht gekomen is omdat hij in diezelfde krant zegt dat zijn partijleider hem dat hem heeft verteld; namelijk in de zakken van de advocaat van de partijleider.
“Da’s een raar verhaal, toch? Moeten jullie dat niet onderzoeken?” vroeg ik de kiezenopelkaarvoorlichter van het ministerie van Financiën. Hij antwoordde: “Wel kan ik – maar dan uitsluitend in algemene zin – aangeven dat de Belastingdienst en indien noodzakelijk de FIOD praktijksignalen altijd serieus neemt en daar vervolg aan geeft.”
Conclusie: de Belastingdienst doet onderzoek naar de financiën van Geert Wilders en de PVV. Da’s best wel een dingetje tijdens verkiezingstijd. Tenzij Hero Brinkman heeft gelogen tegen NRC. Zou de oud-politieman (nul zetels in de peilingen) het spel zo vuig spelen?
